Cześć!

W innym życiu pewno łapa­ła­bym naj­cięż­szych prze­stęp­ców i pro­wa­dziła trudne docho­dze­nia. W tym wystar­czą mi seriale kry­mi­nalne, żeby zapa­lić w domu wszyst­kie świa­tła i spraw­dzać czy na pewno zamknę­łam drzwi. I żeby bać się przez kolej­nych kilka nocy.

W 2019 roku zamie­ni­łam widoki beto­no­wego mia­sta na tro­chę wię­cej zie­leni i prze­strzeni. Doce­niam to każ­dego dnia roz­su­wa­jąc zasłony i spraw­dza­jąc, czy Rysy (2 503 n.p.m.) stoją w tym samym miej­scu.

Wcze­sne poranki spę­dzam na spa­ce­rach z… kotem, któ­remu z poczu­cia tro­ski i obo­wiązku towa­rzy­szę. Co kil­ka­na­ście dni roman­suję nało­gowo z jogą, co wyjąt­kowo kochają moje plecy. Gdyby nie to, nie odkle­ja­ła­bym się od ksią­żek, a tego z pewnością nie kochałyby ani plecy ani oczy.

Od kilku lat zaj­muję się foto­gra­fią, i na szczę­ście dalej jest moją pasją. Jeśli tra­fisz przed mój obiek­tyw, potrak­tuję Cię tak, jak sama chcia­ła­bym, żeby ktoś potrak­to­wał mnie albo moich naj­bliż­szych. Albo jesz­cze lepiej!