Zapatrzyła się w jego oczy. Zrobiła kilka kroków i … i osunęła się. Na szczęście stał na tyle blisko, że wpadła w jego ramiona…
To nie zapowiedź powieści ale opis jednego z naszych wesel. Wieczorową porą, Panna Młoda na kilka chwil po prostu zemdlała. Natłok wrażeń, i emocje nie były jednak głównym powodem. Ten był bardziej banalny. Gorset. Wprowadziłam trochę grozy? No okej. Już opowiadam dalej. Prawda jest taka, że Pannie Młodej w zasadzie zabrakło tchu tylko na drobną chwilkę i po krótkiej przerwie, wróciła do gości z potrójną siłą. Ale prawdziwa historia (i zdanie Pani Młodej “Judyta, napisz o tym, na blogu”) mnie zmotywowała do powstania tego postu. W ramach cyklu “Co powinniście wiedzieć przed ślubem“.
Wracam do głównego wątku. Od jakiegoś czasu zauważyłam, że chociaż ZAWSZE KAŻDA SUKNIA TO TA WYMARZONA, moje panny młode dzielą się na dwie grupy.
Pierwsza grupa mówi “Nam powiedziano, że suknia ślubna musi być trochę niewygodna/ciężka/że to musi ściskać/gnieść żebra itp. To jest w końcu suknia ślubna”. Oh…
I druga grupa : “Mogłabym jej nie zdejmować”.
Nie ma półśrodków. Jest albo tak, albo tak. Okej! Z tej pierwszej grupy do tej pory miałam tylko 3 przypadki bardziej drastyczne niż zwyczajowe “ale jest ciężka/obtarła mnie/odcisnęła mi się” (Dwa razy problemy z oddychaniem i raz mocne obtarcia-zakończone wizytą u lekarza). Cała reszta Panien Młodych kończy na większym lub mniejszym narzekaniu.
Natomiast druga grupa …. ta nie przestaje komplementować swoje sukienki (i krawcowej i salonu itp.) I wszystkim moim przyszłym Pannom Młodym, życzę, żeby należały do drugiej grupy.
Ps. Nie dajcie sobie wmówić, że suknia ślubna “musi być trochę niewygodna”. Ta niewygoda w salonie (kiedy sukienkę macie do 30 minut na sobie), w kilku godzinnym dniu ślubu może skończyć się solidną “nieprzyjemnością”!
Na co zwrócić uwagę, kiedy masz już suknię: (albo kiedy przymierzasz ją w salonie!)
CZYLI KILKA PODPOWIEDZI:
- Załóż ją na spokojnie. Zobacz jak ciężko zapinają się guziczki, ile czasu na to potrzeba, i czy z ułożoną fryzurą ( i kwiatami we włosach) dasz radę założyć sukienkę dołem/górą. Oszczędzi ci to niepotrzebnych nerwów na kilka chwil przed pojawieniem się Pana Młodego w domu.
- Przejdź się w niej po domu, poruszaj rękami, sprawdź, czy nigdzie nic nie uwiera (szczególnie koronka na dekolcie, albo przy rękawkach potrafi sprawiać psikusy)
- Usiądź w niej! – to może brzmi bardzo banalnie, ale warto sprawdzić, jak ci się w niej siedzi/siada/wstaje/klęka. Najpierw w szałowej ilości tiulu musisz wsiąść do samochodu (z gracją!) później siadasz/klękasz/wstajesz w kościele czy podczas ceremonii. Chyba nie chcesz cały czas poprawiać spadającego ramiączka? Warto zobaczyć, czy np. nie przydepniesz sukienki wchodząc po schodach (przećwicz łapanie przodu sukienki), czy kiedy wstajesz z klęcznika (suknia lubi się wtedy zakręcić pod stopami).
- Sprawdź, jak się w niej tańczy (szczególnie, jeśli masz welon albo długi tren), a wasz taniec nie jest podrygiwaniem w ramionach ukochanego tylko pełnym wymyślnych figur układem.
- Jeśli twoja suknia jest bardzo “odkryta” a kościelny ślub odbywa się u najbardziej tradycyjnego Księdza na probostwie, warto przemyśleć sprawę “wierzchniego okrycia”. Salony ślubne oferują przepiękne delikatne koronkowe body i koszulki. Coś do narzucenia na wierzch warto mieć także przygotowane na ewentualny wypadek paskudnej pogody! (Wszyscy chcemy, żeby w dniu ślubu było piękne słońce, ale warto mieć coś na taką ewentualność. Ps. Sweterki w kolorach przewodnich wesela są tutaj doskonałą alternatywą!)
- Pamiętaj o butach na zmianę! Warto je przygotować (nawet kiedy planujesz, że przez 15 godzin wesela nie ściągniesz 15 cm szpilek!). Buty na zmianę powinny mieć odpowiednią wysokość, żebyś mogła swobodnie w nich tańczyć i chodzić bez przydeptywania sukienki!
- Ostatnie, ale wcale nie najmniej ważne : Pamiętaj o welonie! Szczególnie, kiedy siadasz!
Ps. Na szczęście ogromna większość moich Panien Młodych ma świadomość i wybiera sukienki, które nie powodują niedogodności. Owocnych poszukiwań!
